مقایسه مقاومت سویه ی ka/b غله جدید تریتی پایرم و گندم خارچیا در شرایط شوری بالا (170 و 340 میلی مولار نمک)

تنش شوری یکی از عوامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان می باشد. در این پژوهش، مقایسه برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک، در مرحله رویشی بین گندم خارچیا (رقم مقاوم به شوری) و یکی از سویه های تریتی پایرم (ka/b) در سه سطح شوری انجام گرفت. در هفته سوم بعد از کاشت، تیمار شوری بر گیاهچه های دو برگی اعمال شد. تیمارهای شوری اعمال شده، غلظت های 0، 170 و 340 میلی مولار نمک nacl بوده اند. در هفته چهارم بعد از تیمار، برخی از پارامتر های ریخت شناسی و فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مقدار نشت یونی برگ، مالون دآلدهید (mda)، پرولین وسدیم اندام هوایی و ریشه، قند و پروتئین وآسکوربات کل ریشه در هر دو گیاه با افزایش غلظت نمک، افزایش یافتند. از طرف دیگر پتاسیم، کلروفیل ها، فلاونوئیدها، آنتوسیانین، کاروتنوئید، وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب برگ، آسکوربات کل اندام هوایی در هر دو گیاه با افزایش غلظت نمک کاهش یافت. مقدار قند و پروتئین اندام هوایی درسویه ka/b با افزایش شوری، افزایش معنی دار نشان داد اما در خارچیا کاهش دیده شد. افزایش نشت یونی برگ، مالون دآلدهید، قند و آسکوربات کل ریشه در شرایط شوری نشان دهنده آسیب نمک برساختار های غشاء و فعال شدن سیستم های دفاعی و آنتی اکسیدانتی گیاه در این شرایط است. کاهش کلروفیل ها حاکی از آسیب شوری به فتوسنتز و ساختار های فتوسنتزی است. کاهش مقدار پروتئین ها و افزایش مقدار پرولین می تواند به علت تجزیه پروتئین ها و تولید پرولین برای حفظ وتنظیم اسمزگیاه باشد. کاهش آنتوسیانین و فلاونوئیدها می تواند به علت آسیب رادیکال های آزاد بر مسیر های سنتزی آنها باشد. کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه می تواند به علت کاهش جذب آب، کاهش محتویات سلولی، کمبود مواد مغذی و تخریب غشا باشد.